یئکاناتا بیر باخیش

در يكانات عبارتي در مورد اين موضوع وجود دارد كه هنوز هم افراد مسن، گاها بر زبان مي آورند كه به زبان محاوره اي چنين است:"آنانين آدي بؤيوك اوغولا يئتيشر وآتانين آدي ايكينجي يا كيچيك اوغولا چاتار" بس معلوم مي شود كه گذاشتن نام پدر ومادر بعد از فوتشان ، وظيفه ي هر فرزند محسوب مي شود.

متاسفانه يا خوشبختانه حالا چنين نيست واين امر مربوط به منطقه ي يكانات نيست بلكه بيشتر در شهرها محسوس است . جوانان امروزي كه پدران ومادران فردا هستند چنين انتخاب هايي را نمي پسندند. البته دلايل اين امر زياد است و هر كسي مسلما بر آن آگاه است.گاها به اسم هايي بر مي خوريم كه انسان با شنيدن آن بهت زده مي شود ودر پي آن است كه معني آن را پيدا كند وحتي بعضي از اين اسم ها سهل الفظ نيستند و زود از ذهن انسان به خصوص كساني كه سني از آن ها گذشته، فراموش مي شوند.بعضي ها اسم هاي قديمي را نمي پسندند و اسم جديدي كه معني آن را خودشان هم نمي دانند بر فرزندشان مي گذارند وچنين وانمود مي كنند كه بايد با تمدن گام پيش نهاد واز رسم هاي ديرين كناره گيري كرد و اين اقدام را نوعي تمدن به حساب مي آورند. آيا واقعا چنين است؟
حكمت گفتن اذان در گوش نوزاد
دلیل اصلی اذان گفتن در گوش کودکی که به تازگی در یک خانواده مسلمان به دنیا آمده، این است که نخستین صدایی که گوش او دریافت می‌کند، اذان و اقامه باشد که شامل توصیف عظمت و بزرگی خداوند متعال است.
از قدیم رسم بر این بود که وقتی کودکی به دنیا می آمد او را در آغوش پدربزرگ یا مادربزرگش که سال ها مسلمانی کرده بود و آداب اسلامی را خوب می دانست می گذاشتند تا با دهانی که بارها با آن ذکر خدا را گفته، در گوشش اذان و اقامه بخواند.

این رسم هنوز هم در ميان برخي از خانواده ها انجام می شود. البته شاید بعضی از خانواده ها به دلیل مشغله زیاد از این کار مهم غافل شده باشند اما خوب است بدانیم که گفتن اذان در گوش راست نوزاد و اقامه در گوش چپ او سنتی است که پیامبر(ص) آن را انجام می دادند و این کار را به پیروانشان نیز سفارش می کردند.