دلم می خواهد زار زار گریه کنم از دست تمام آدم هایی که میشناسم

انگار راه خلاصی ندارم نه راه پس دارم و نه راه پیش و جمله معروف که کاش زندگی دور برگردان داشت.

برمی گشتم دوباره از سر صف در انتظار بلیت برای این دنیا!

و شاید همه ی جاها رزرو شده باشند و جایی برای من نباشد.

انگار دارند صدایم میزنند ورود به دنیایی جدید ؛

فقط در بوفه جا داریم!